του Όθωνα Κουμαρέλλα
Ο κύβος ερρίφθη.
Μετά από πέντε ολόκληρους μήνες διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όπου η κυβέρνηση οπισθοχωρούσε βήμα το βήμα, έφτασε στο τέλος, ή να αποδεχθεί τον πιο ανέντιμο και ειδεχθή συμβιβασμό με συνέπεια να εισπράξει την κατακραυγή ακόμα και των πιο πιστών οπαδών της, ή να προχωρήσει σε μια ουσιαστική ρήξη με το ευρωσύστημα.
Αντί για κάποιο από τα παραπάνω, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ -εγκλωβισμένη στην αθεράπευτη ευρωλαγνεία της και τον επίσης αθεράπευτο λαϊκισμό της- προτίμησε να κάνει το άλμα στο κενό ζητώντας να γίνει δημοψήφισμα για το αν ο ελληνικός λαός δέχεται την ταπείνωση και την καταστροφή του ή όχι, θέτοντας επί της ουσίας ένα ψευτοδίλημμα αφού απέναντι στους εκβιασμούς των δανειστών που μας καλεί να πούμε όχι -και θα το πούμε όπως είναι αυτονόητο- τι αντιπαραθέτει; Το κατάπτυστο Εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων όπως η ίδια το κατέθεσε τον Απρίλη στην ευρωένωση σε συνδυασμό με το επίσης κατάπτυστο κείμενο προτάσεων των 47 σελίδων που κατέθεσε η ίδια σαν αντιπρόταση στους «θεσμούς»;
