Ο αυτοσεβασμός συμφέρει

Του Σταύρου Λέκκα

Τι είναι το χρήμα; Το χρήμα είναι ότι το αίμα για τον οργανισμό. Αν ο οργανισμός δεν παράγει και δε ρυθμίζει αυτόνομα τη ροή του αίματός του, τότε τα επιμέρους όργανα, αλλά και ο οργανισμός στο σύνολό του έχουν σοβαρό πρόβλημα. Αν το κράτος δεν έχει το δικό του χρήμα, τότε το ζητάει από αυτόν που το έχει, κι αν αυτός που το έχει δεν του δίνει όσο χρειάζεται, τότε οι επιμέρους δομές, αλλά και το κράτος στο σύνολό του έχουν σοβαρό πρόβλημα.. Παράδειγμα: ζητάμε εμείς, ως κράτος, 100 ευρώ για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων μας, των σχολείων μας, της άμυνάς μας και όλων των βασικών μας δομών.

Γιατί ζητάμε το χρήμα με το οποίο θέλουμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας; Διότι δεν έχουμε το δικό μας χρήμα. Το ευρώ εκδίδεται στη Φρανκφούρτη, από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), η οποία δε μας το δίνει έτσι απλά, μας το δανείζει. Θα μου πείτε, μα καλά, είναι δυνατό να δανειζόμαστε το νόμισμα που χρησιμοποιούμε; Κι όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Επιστρέφουμε στο παράδειγμα. Ζητάμε 100, αλλά η ΕΚΤ, για τους δικούς της λόγους, μας δίνει-για την ακρίβεια μας δανείζει-50. Αποτέλεσμα: δεν καλύπτουμε τις ανάγκες μας, οι βασικές μας δομές υπολειτουργούν κι από πάνω χρωστάμε κιόλας.

Τι είναι η ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση); Μια υπερεθνική οντότητα, στην οποία εκχωρούμε την εθνική, άρα και τη λαϊκή κυριαρχία. Αυτό δεν το αρνούνται ούτε οι υπέρμαχοί της. Το επιχείρημά τους είναι ότι η εκχώρηση αυτή γίνεται προς χάριν της ασφάλειας και της ευημερίας.

Ερώτημα: Ευημερούμε και είμαστε ασφαλείς, ως άνθρωποι, ως κοινωνία, ως λαός,

Όταν από το 2011 οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις;

Όταν τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας, φεύγουν από τη χώρα, όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη για επιβίωση;

Όταν οι μισθοί πέφτουν και οι τιμές στα βασικά ανεβαίνουν;

Όταν μας αφαιρείται το δικαίωμα στην ιδιοκτησία(άρθρο 17 του Συντάγματος), με τον ΕΝΦΙΑ, με τους κάθε λογής πλειστηριασμούς, με τη γη μας και τα σπίτια μας υποθηκευμένα σε τράπεζες που ΔΕΝ μας ανήκουν, παρότι εμείς τις έχουμε πληρώσει με τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις;

Όταν μειώνεται η αποτρεπτική μας ισχύς; Η αποτρεπτική ισχύς συναρτάται άρρηκτα με την οικονομική ισχύ και την κοινωνική συνοχή. Πολίτες που απολαμβάνουν αξιοπρεπή διαβίωση δημιουργούν συνεκτικές κοινωνίες, οι οποίες δρουν ως οι καλύτερες ασπίδες απέναντι στην οποιαδήποτε πιθανή απειλή.

Όταν δεν ελέγχουμε τις βασικές μας υποδομές; Σκεφτόμαστε τι μπορεί να συμβεί αν σε μια κρίσιμη στιγμή δεν έχουμε στα χέρια μας τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους δρόμους και τα δίκτυα ύδρευσης, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών;  Πως ο ιδιωτικός τομέας θα σταθεί στα πόδια του, όταν το κράτος δεν επενδύει στις βασικές υποδομές, συμπαρασύροντας έτσι πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις να αυξήσουν σημαντικά τα κέρδη τους, άρα και τις θέσεις εργασίας;

Όταν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μας επιβάλλουν τι και πόσο να παράγουμε (ποσοστώσεις), πως και με ποιον να συνάψουμε εμπορικές συμφωνίες;

Στο δια ταύτα: θέτουμε υπό πλήρη δημόσιο-κρατικό-εθνικό έλεγχο, τις τράπεζες και τις βασικές υποδομές. Μπορεί αυτό να γίνει με το ευρώ; Όχι. Το ευρώ είναι μηχανισμός παραγωγής χρέους. Ακουμπάμε-χρωστάμε. Κόβουμε, λοιπόν, δικό μας νόμισμα του οποίου ελέγχουμε πλήρως την έκδοση και την κυκλοφορία. Μπορεί αυτό να γίνει εντός ΕΕ; Όχι. Ενεργοποιούμε το άρθρο 50 της ΣΛΕΕ(Συνθήκης Λειτουργίας Ευρωπαϊκής Ένωσης) και αποδεσμευόμαστε. Μπορούν όλα τα παραπάνω να ευοδωθούν αν συνεχίσουμε να πληρώνουμε το δημόσιο χρέος; Όχι. Το καταγγέλλουμε ως παράνομο, με βάση το διεθνές δίκαιο, και παύουμε την πληρωμή του.

Γιατί, όμως, το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι παράνομο; Με βάση τη σύμβαση της Βιέννης για το δίκαιο των συνθηκών, μία διεθνής συμφωνία καθίσταται άκυρη, αν κατά τη σύναψή της ή κατά την εκτέλεσή της, το ένα μέρος υποπέσει σε σφάλμα, χρησιμοποιήσει δόλο, ή\και ασκήσει απειλή σε βάρος του άλλου μέρους. Στην περίπτωσή μας, οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια που τις συνοδεύουν, άρα και το δημόσιο χρέος ως απόρροια αυτών, καθίσταται άκυρο διότι οι δανειστές(ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ):

(α) Έχουν υποπέσει σε σφάλμα. Πιο συγκεκριμένα, αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν δηλώσει δημόσια ότι χρησιμοποιήθηκαν λάθος πολλαπλασιαστές για τον υπολογισμό των απαιτήσεων επί των ελληνικών δανείων.

(β) Έχουν χρησιμοποιήσει δόλο. Πιο συγκεκριμένα, αξιωματούχοι της ΕΕ έχουν ομολογήσει δημόσια ότι προτίμησαν να σώσουν το ευρώ και τις τράπεζές τους, σε βάρος της ελληνικής οικονομίας.

(γ) Έχουν ασκήσει απειλή. Πιο συγκεκριμένα, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου του 2015, η ΕΚΤ περιόρισε σημαντικά την παροχή χρήματος στις ελληνικές τράπεζες(capital control), απειλώντας πως αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ‘’όχι’’, θα κόψει τελείως την παροχή, δημιουργώντας κατάσταση ασφυξίας. Εξάλλου, ο πρωθυπουργός Τσίπρας, στην προσπάθειά του να αιτιολογήσει τη στροφή 180 μοιρών που έκανε, υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο, υποστήριξε δημόσια ότι εκβιάστηκε και απειλήθηκε από τους δανειστές, στην περίφημη ‘’17ωρη διαπραγμάτευση’’.

Τώρα κάποιοι θα με πουν κρατιστή-λαϊκιστή. Εντάξει, ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει. Επί της ουσίας, τις παραπάνω πολιτικές εφαρμόζουν οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Βρετανία και η Ιαπωνία. Μα, θα μου πει κάποιος, αυτές είναι μεγάλες χώρες, έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν τέτοιου είδους πολιτικές. Ναι, αλλά τις ίδιες πολιτικές εφαρμόζουν η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Ελβετία, χώρες μικρότερες από την Ελλάδα. Και όλως τυχαίως, όσες από τις παραπάνω χώρες είναι εντός της ευρωπαϊκής ηπείρου, είναι εκτός της ΕΕ. Διότι άλλο Ευρώπη, άλλο ΕΕ, μην τα μπερδεύουμε.

Σε τελική ανάλυση, δεν έχει να κάνει με τη μικρή ή τη μεγάλη χώρα. Έχει να κάνει με την απόφαση ενός λαού, που είναι κυρίαρχος στον τόπο του, που υπερασπίζει τα συμφέροντά του, που σέβεται τον εαυτό του. Τότε θα τον σεβαστούν και οι άλλοι λαοί.

Ο Σταύρος Λέκκας είναι Μαθηματικός και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://epamhellas.gr/